เป็นเนื้อเรื่องต่อจาก มังกรหยกภาค 1 (ก๊วยเจ๋ง กับ อึ้งย้ง เป็นตัวเอก) เรื่องนี้ฝีมือของกิมย้งพัฒนาขึ้นถึงชั้นครูที่หาผู้เสมอเหมือนได้ยาก ตัวละครพัฒนาจากความสลักเสลาเกินจริงไปสู่ความสมจริงสมจังอย่างยิ่ง กลวิธีการแต่งมีการวางโครงเรื่องซับซ้อนกว่าภาคแรก มีโครงเรื่องย่อยซ้อน และแทรกอยู่มาก เข้ามาช่วยเสริมโครงเรื่องใหญ่ได้อย่างลงตัว และ ใช้วิธีการเล่าเรื่องย้อนไปย้อนมาได้อย่างสนุกสนานน่าสนใจ ทำให้สามารถตามเรื่องได้ง่ายไม่สับสน ตัวละครแม้จะมีมาก แต่ก็มีความเด่นไม่แพ้กัน ซึ่งมีทั้งที่ปรากฏตัวมาแล้วจากในภาคแรก หรือ ปูพื้นเอาไว้ก็มี บทสรุปมาในภาคนี้เช่นเรื่อง ของ ความสัมพันธ์ ระหว่าง จิวแป๊ะทง เอ็งโกว อิดเต็งไต้ซือ และ หลวงจีนชื้ออิม (คิ้วโชยยิ่ม) บางตัวละครอาจจะเสียชีวิตไปแล้วก็ยังถูกนำมากล่าวถึง เช่น เรื่องราวของเฮ้งเต็งเอี้ยง และ ลิ้มเฉียวเอ็ง ส่วนตัวละครที่มีเปิดตัวในภาคนี้ต่างก็มีความเด่นไม่แพ้กัน โครงเรื่องย่อยเหล่านี้ประสานสัมพันธ์กับโครงเรื่องใหญ่อย่างเหมาะสม ใช้ศิลปะการเล่าย้อนได้อย่างสนุกสนานน่าสนใจ กิมย้งเองเคยกล่าวเอาไว้ว่า ท่านมีความรู้สึกผูกผันกับตัวละครในเรื่องนี้มาก เหตุที่แต่งให้เซียวเหล่งนึ่งได้กลับมาพบกับเอี้ยก้วยอีกครั้ง ก็เนื่องเพราะเหตุที่ว่าท่านมีความรู้สึกสงสารตัวละครสองตัวนี้นั่นเอง Shen Diao Xia Lu สะท้อนเรื่องราวของจารีตประเพณีในสังคมรุ่นเก่า ความคิดขัดแย้งระหว่าง ขงจื้อ กับ เต๋า สงครามระหว่างเชื้อชาติ โดยมี ความรัก เป็นหลักในการดำเนินเรื่อง ซึ่ง กิมย้ง ผสมผสานประเด็นต่าง ๆ เหล่านี้ได้อย่างลงตัว มีลูกเล่นชวนติดตามตลอดเรื่อง
