มีเด็กชายคนหนึ่ง กำลังทำความสะอาดตู้ปลาสวยงามของครู เขามองปลาตัวสีแดงด้วยความประทับใจ โดยไม่รู้ว่าครูอยู่ด้านหลังเขาแล้ว
ครูถามเขาว่า “เธอรู้ไหม ว่าปลาตัวนั้นราคาเท่าไร?”
ลูกศิษย์ตอบว่า “ไม่รู้ครับ”
ครู “เธอลองไปเสนอขาย แก่เพื่อนบ้านข้างๆสิ”
ดังนั้น เขาจึงถ่ายรูปปลาตัวนั้น และนำไปเสนอขายแก่เพื่อนบ้านข้างๆ หลังจากนั้น เขาก็กลับมาหาครู
ครู “เขาให้ราคาเท่าไร ?”
เขาจึงตอบว่า “120 บาทครับ”
ครู “เธอลองไปเสนอขายที่ร้าน ปลาสวยงามสิ”
ลูกศิษย์ “ได้เลยครับครู” หลังจากนั้น เขาเดินไปยังร้านปลาสวยงาม
ครูได้ถามว่า “เขาให้ราคาปลาตัวนั้นเท่าไหร่ล่ะ?”
“1,800 บาทคับ” คำตอบของลูกศิษย์ที่แสดงถึงความดีอกดีใจ เขาคิดว่าครูคงจะขายปลาตัวนั้นอย่างแน่นอน
ครู “ตอนนี้เธอลองไปเสนอขายแก่ชายคนนั้นสิ แล้วพาเกียรติบัตรนี้ไปด้วยนะ จะได้เป็นหลักฐานว่า ปลาตัวนี้เคยเข้าร่วมการแข่งขันมาแล้ว “
ลูกศิษย์ “ได้เลยครับ”
จากนั้น เขาก็ไปพบผู้ชายคนหนึ่งที่ครูบอก ต่อมาเมื่อเสร็จแล้ว เขาจึงกลับไปหาครู ครูถามเขาว่า “เท่าไรล่ะ ราคาที่เขาให้?”
ลูกศิษย์ “1 แสนบาทครับ” โดยที่เขาเองยังตกใจ ถึงราคาปลาตัวนั้นอยู่ ที่ราคากลับแตกต่างกัน
ครู ” โอ้ลูกรัก ฉันกำลังสอนเธอว่า แท้จริงแล้ว คุณค่าของเธอนั้น จะได้รับตามความเป็นจริง เมื่อเธออยู่ในสถานที่ที่เหมาะสม เพราะเหตุนี้เอง เธออย่าอยู่ผิดที่ แล้วโกรธที่ไม่มีใครเห็นคุณค่าของเธอ พวกเขาที่รู้ถึงคุณค่าของตัวเธอ เขาก็จะมองเห็นคุณค่าของเธอเสมอ เราทั้งหลาย คือ คนธรรมดา ในสายตาของคนที่ไม่รู้จักเรา และเราจะเป็นคนที่น่าสนใจ น่าดึงดูดในสายตาของคนที่เข้าใจเราเสมอ และเราทุกคน คือ คนพิเศษ ในสายตาของคนที่รักเรา และเราคือ คนที่หลอกลวง ในสายตาของคนที่อิจฉาเรา เราคือ คนที่เลวทราม ในสายตาของคนที่เกลียดแค้นเราเสมอ”
ท้ายที่สุดแล้ว สำหรับทุกๆคนนั้น มีมุมมองที่แตกต่างกันไป ดังนั้นเราอย่าได้ทำให้ตัวของเราเหนื่อยล้า เพียงเพราะต้องการให้ดูดีในสายตาของคนอื่นเลยนะคะ