อ่านแล้วดี ตอน * … อย่ารอ … *

อย่ารอจนรู้สึกรักใครสักคน
จึงรู้จักเป็นผู้ให้

อย่ารอจนรู้สึกโดดเดี่ยว
จึงคิดถึงเพื่อนพ้อง

อย่ารอจนมีตำแหน่ง
จึงขยันทำงาน

อย่ารอจนล้มเหลว
จึงจำคำตักเตือนของคนรอบข้าง

อย่ารอจนป่วยหนัก
จึงเข้าใจความเป็นอนิจจังของชีวิต

อย่ารอจนแยกทาง
จึงรู้สึกผิดที่ไม่ถนอมคู่ชีวิต

อย่ารอจนมีคนชื่นชม
จึงเชื่อมั่นในตนเอง

อย่ารอจนถูกคนตำหนิ
จึงรู้ว่าตนเองเป็นฝ่ายผิด

อย่ารอจนมีเงินทองล้นฟ้า
จึงคิดช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์

อย่ารอจนใกล้หมดลมหายใจ
จึงรู้ว่าชีวิตนี้มีค่ามากเพียงใด

ชีวิตคนเหมือนสายน้ำ
ไหลไปแล้วไม่มีทางย้อนกลับ
และไม่มีทางหยุดอยู่กับที่
อย่าเอาแต่รอ
เพราะเวลาไม่อาจรั้ง

เครดิต: นุสนธิ์บุ๊ค

Leave a Reply