กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพ่อกับลูกสาว เธอมาบ่นกับพ่อถึงความทุกข์ทั้งหลายของเธอว่าเธอไม่รู้ว่าเธอทำอะไรไม่ดีจึงมีแต่เรื่องราว เธอเหนื่อยหน่ายและชีวิตติดขัดอยู่ตลอด เหมือนกับพอแก้ปัญหาเรื่องหนึ่งได้ อีกเรื่องก็เกิดขึ้นในเวลาอันใกล้
พ่อของเธอซึ่งเป็นเชฟพาเธอเข้าไปในครัว เขาเอาหม้อ 3 ใบใส่น้ำแล้วเปิดไฟแรงตั้งไว้ เมื่อน้ำเดือด พ่อก็เอามันฝรั่งใส่ในหม้อใบหนึ่ง และใส่ไข่ลงไปในหม้ออีกใบ แล้วจึงเอาเมล็ดกาแฟใส่ในใบที่ 3
พ่อรอให้น้ำเดือดโดยไม่ได้พูดอะไรกับลูกสาวซึ่งทำงอแงไม่อยากรอสงสัยว่าพ่อจะทำอะไรกันแน่
20 นาทีผ่านไปพ่อก็ปิดไฟ เอามันฝรั่งออกใส่ถ้วย แล้วก็ตักไข่ออกมาใส่ถ้วย
พ่อตักกาแฟออกมาใส่ถ้วยๆ หนึ่งแล้วหันมาถามลูกสาว “ลูกเอ้ย หนูมองเห็นอะไร”
“ก็มันฝรั่ง ไข่ แล้วก็กาแฟไงคะ”
“ดูให้ดีๆ และลองจับมันฝรั่งดูสิ” ลูกสาวก็ทำตามและรู้ว่ามันนิ่มลง พ่อจึงบอกให้เธอเอาไข่ออกมาตอก เมื่อเปลือกกะเทาะเธอเห็นไข่สุก พ่อจึงบอกให้เธอลองจิบกาแฟ กลิ่นหอมๆ ของมันสร้างรอยยิ้มให้เธอได้
“พ่อคะ หมายความว่าไง”
พ่ออธิบายว่า มันฝรั่ง ไข่และเมล็ดกาแฟต่างก็เจอกับน้ำต้มร้อนๆ ดูสิ ดูว่าพวกมันออกมาเป็นยังไง มันฝรั่งที่เคยแข็งพอเจอกับน้ำเดือดมันก็อ่อนนิ่ม ไข่ที่แตกง่ายด้วยเปลือกที่บางห่อหุ้มของเหลวภายในพอเจอน้ำเดือด เนื้อด้านในก็กลับแข็งขึ้น เมล็ดกาแฟมีความแตกต่าง เพราะหลังจากเจอน้ำร้อนเดือดๆ มันเปลี่ยนน้ำให้เป็นสิ่งใหม่ “ลูกล่ะ เป็นแบบไหน” พ่อถามลูก
“เมื่อความยากลำบากมาเคาะประตู ลูกทำอย่างไร ลูกเป็นมันฝรั่ง หรือ ไข่ หรือเมล็ดกาแฟ”
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เรื่องต่างๆ ที่เกิดในชีวิตเรานั้นหาได้เพียงเกิดขึ้นกับเราเท่านั้น แต่ที่สำคัญจริงๆ นั้นก็คือมันได้เกิดและมีผลต่อสิ่งที่อยู่ในตัวเราด้วย
คุณล่ะ เป็นแบบไหน
cr. www.livin3.com