……
นานมาแล้ว มีชายสองคนมาจากหมู่บ้านเดียวกัน ได้เข้ามารับใช้พระราชาในวังพร้อมๆกัน คนหนึ่งได้เป็นมหาดเล็ก ส่วนอีกคนได้เป็นนายแบกเกี้ยว
…
……
วันหนึ่ง พระราชาทรงออกประพาสป่าโดยนั่งเกี้ยวไป ซึ่งมหาดเล็กและนายแบกเกี้ยวทั้งสองคนได้ติดตามไปด้วย ระยะทางในการเดินทางไกลมาก เมื่อมาถึงกลางทาง
..
นายแบกเกี้ยวรู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก จึงคิดน้อยใจว่า ทำไมตนเองถึงต้องเป็นได้แค่นายแบกเกี้ยว จึงพูดขึ้นด้วยเสียงประชดประชันว่า “คนเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกัน” พูดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาตลอดทาง
….
เมื่อเดินทางไปถึงจุดพัก พระราชาก็เรียกนายแบกเกี้ยวมาเข้าเฝ้า
พระราชา “นายแบกเกี้ยว เจ้าลงไปดูที่ใต้ถุนสิว่ามีอะไรเกิดขึ้น ?”
นายแบกเกี้ยว รู้สึกดีใจมากที่พระราชาไว้วางพระทัย ใช้ให้ตนลงไปดู นายแบกเกี้ยวจึงรีบวิ่งไปดู แล้ววิ่งกลับมากราบทูลพระราชา
นายแบกเกี้ยว “มีแมวกำลังออกลูกอยู่ พะยะค่ะ”
พระราชา “แล้วลูกแมวมีกี่ตัวล่ะ “
นายแบกเกี้ยว ก็วิ่งลงไปดูที่ใต้ถุนอีกครั้ง และกลับมากราบทูลว่า “มี 7 ตัว พะยะค่ะ”
พระราชา “แล้วมีตัวผู้ กี่ตัว ตัวเมีย กี่ตัวล่ะ?”
นายแบกเกี้ยว ก็วิ่งกลับลงไปใต้ถุนอีก แล้ววิ่งกลับมาทูลต่อว่า
“มีตัวเมีย 3 ตัว และตัวผู้อีก 4 ตัว พะยะค่ะ”
พระราชา “แล้วมีสีอะไรบ้างล่ะ?”
คราวนี้ นายแบกเกี้ยวเหน็ดเหนื่อยจนพูดไม่ออก แต่ก็ไม่กล่าวว่ากระไร รีบวิ่งลงไปดูอีกครั้ง แล้วกลับมากราบทูลว่า “มีสีดำ 5 ตัว และสีขาวอีก 2 ตัวพะยะค่ะ”
สักพักหนึ่ง มหาดเล็กก็กลับมาจากการไปตักน้ำที่ลำธารพอดี
พระราชาจึงรับสั่งกับมหาดเล็ก
พระราชา “มหาดเล็ก เจ้าจงลงไปดูที่ใต้ถุนข้างล่างซิว่า มีอะไรเกิดขึ้น?”
มหาดเล็กรีบเดินลงไปดู สักพักหนึ่งผ่านไป ก็กลับมากราบทูลว่า “มหาดเล็ก มีแมวกำลังออกลูก พะยะค่ะ ลูกแมวน่ารักทุกตัวเลย มีทั้งหมด 7 ตัว เป็นตัวเมีย 3 ตัว และ ตัวผู้ อีก 4 ตัว เป็นลูกแมวสีดำ 5 ตัว อีก 2 ตัวเป็นสีขาวสวยมากพะยะค่ะ”
พระราชาได้ฟังดังนั้น ก็หันไปพูดกับนายแบกเกี้ยวว่า
ทีนี้เจ้าพอเข้าใจหรือยังล่ะว่า
…
…. คนเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกัน …. น่ะเป็นอย่างไร?